Με αφορμή την ενημέρωση των γονέων της Α’ τάξης γράφω αυτό το κείμενο για να περιγράψω το πλαίσιο του μαθήματος που είναι από τα πιο παρεξηγημένα στο Ελληνικό σχολείο και στην κοινωνία μας.

Ένα μάθημα για το οποίο κυριαρχούν στερεότυπα,προκαταλήψεις, στρεβλώσεις  που κάποια στιγμή πρέπει να ξεκαθαριστούν για να μπορούμε επιτέλους, ως γονείς, μαθητές και καθηγητές να συνεννοούμαστε.

Στερεότυπα και στρεβλώσεις: η Φ.Α. είναι μόνο παιχνίδι και διασκέδαση, στην ώρα της Φ.Α. οι μαθητές … εκτονώνονται  από το βαρύ πρόγραμμα του σχολείου, στο μάθημα αυτό, όλοι οι μαθητές παίρνουν, αυτόματα υψηλούς βαθμούς (πάνω από 17) μόνο που εμφανίζονται στο μάθημα, στην ώρα αυτή οι μαθητές παίζουν ότι θέλουν αφού κάνουν ένα τυπικό ζέσταμα, μπορούν να προσπαθούν μέχρι το σημείο που αρχίζουν να κουράζονται (όσο πιστεύουν ότι είναι κούραση αυτό που αισθάνονται).

Πραγματικότητα: η Φ.Α. είναι τόσο διασκεδαστικό, ευχάριστο και “χαλαρωτικό” μάθημα όσο είναι τα άλλα μαθήματα όπως αυτό των αρχαίων, της ιστορίας, των μαθηματικών κ.λ.π. Η βαθμολογία έχει τους ίδιους άξονες όπως τα άλλα μαθήματα. Είναι μάθημα και όχι ώρα απασχόλησης και διασκέδασης γιατί στη διάρκεια του μαθήματος της Φ.Α. διδάσκονται κάθε φορά καινούργιες δεξιότητες, προσφέρονται γνώσεις. Οι μαθητές αφού διδαχθούν κάθε φορά καινούργιες δεξιότητες και γνώσεις ασκούνται πάνω σε αυτές και στο τέλος αξιολογούνται για να διαπιστωθεί  αν τις έμαθαν ή καλύτερα, αν βελτιώθηκαν κινητικά και γνωστικά. Πρωταρχικός στόχος της Φυσικής Αγωγής είναι η δια βίου άσκηση. Αυτός ο μακροχρόνιος στόχος για να επιτευχθεί πρέπει οι μαθητές να χτίσουν μέσα τους εκείνες τις θετικές στάσεις για την άσκηση ώστε, ως ενήλικες, να συμπεριφερθούν ανάλογα. Κεντρικό στοιχείο στη διαμόρφωση θετικών στάσεων για την άσκηση είναι η γνώση, οι μαθητές πρέπει να ξέρουν, να γνωρίζουν πως, γιατί, πότε θα κάνουν κάτι, να ξέρουν κύρια πως θα διαμορφώσουν το δικό τους πρόγραμμα άσκησης, να γνωρίζουν τις βασικές αρχές άσκησης. Ακόμη πιο σημαντικό στοιχείο στη διαμόρφωση θετικών στάσεων για την άσκηση είναι οι θετικές εμπειρίες, η ευχάριστη και θετική εμπειρία από τη συμμετοχή των μαθητών στα αθλητικά δρώμενα. Τα δυο αυτά στοιχεία – γνώση και θετικές εμπειρίες άσκησης – πρέπει να καλλιεργηθούν μέσα σε δυο μαθητικές ώρες την εβδομάδα, στην πραγματικότητα μέσα σε δυο μισάωρα. Για να επιτευχθεί αυτό, το μάθημα είναι οργανωμένο σε ρουτίνες οργάνωσης. Οι μαθητές χωρίζονται σε 4 ισοδύναμες, μόνιμες, μικτές ομάδες όπου κάθε φορά θα ξέρουν τι θα κάνουν, πως θα το κάνουν. Αυτό εξασφαλίζεται με το θεσμό της ηγεσίας, ενός ρόλου ευθύνης  που αναλαμβάνουν οι μαθητές και κυκλικά περνούν όλοι από αυτή τη θέση. Σκοπός των μόνιμων ομάδων είναι οι μαθητές να μάθουν να δουλεύουν με άτομα που δεν διάλεξαν, να μάθουν να συνεργάζονται, να μυηθούν στη φροντίδα, να νοιάζονται για τους άλλους, για τα μέλη της ομάδας τους. Η λειτουργία της ομάδας, η συνεργασία και το ομαδικό πνεύμα είναι αυτοσκοπός αυτής της ρουτίνας. Οι μαθητές θα “αναγκαστούν” να δουλέψουν συνεργατικά, διαφορετικά η ομάδα τους δεν θα έχει επιτυχίες, δε θα μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά στα παιχνίδια. Αντικείμενα με τα οποία θα ασχοληθούμε είναι όλα όσα αναφέρει το αναλυτικό πρόγραμμα Φ.Α., δηλαδή φυσική κατάσταση, αθλοπαιδιές (μπάσκετ – βόλεϊ- ποδόσφαιρο – χάντμπωλ), ενόργανη γυμναστική, παραδοσιακοί χοροί. Κάθε ενότητα αντιστοιχεί σε 8 περίπου μαθήματα. Αξιολόγηση μαθητών: το μέτρο που χρησιμοποιείται για αξιολογηθούν οι μαθητές είναι ότι περίπου προτείνεται από τους σύμβουλους Φ.Α. Δηλαδή, α) τυπική παρουσία στο μάθημα 35%,  δηλαδή 7 μονάδες (φοράμε φόρμα, αθλητικά παπούτσια, συμμετέχω, δεν ενοχλώ, δεν δημιουργώ προβλήματα, βοηθώ στην διεξαγωγή του μαθήματος) β) Προσπάθεια – προσωπική βελτίωση  35% δηλαδή 7 μονάδες. Κεντρικό ρόλο στο μάθημα παίζει η προσωπική βελτίωση, πόσο δηλαδή στη διάρκεια της χρονιάς, ο μαθητής βελτιώνεται κινητικά, γνωστικά. Αυτό γίνεται μέσα από μια συνεχή διαδικασία στοχοθέτησης,  με καθορισμό στόχων προσωπικής βελτίωσης. Αυτό εξασφαλίζει ισότητα ευκαιριών, προσφέρει κίνητρα για συμμετοχή ανεξάρτητα από το επίπεδο και την αθλητική εμπειρία. Αν κυριαρχούσε η σύγκριση και η επιβράβευση της επίδοσης, ένα μεγάλο μέρος των μαθητών δεν θα είχε λόγο να συμμετέχει και να προσπαθεί.  γ)Γνώσεις 20%, δηλαδή 4 μονάδες. Ο έλεγχος της γνώσης των μαθητών γίνεται μέσα από παρατήρηση και κυρίως μέσα από γραπτά, ολιγόλεπτα τεστ κάθε τριμήνου.  δ) φυσικές ικανότητες και επιδεξιότητα 10%, δηλαδή 2 μονάδες.

Tags: Φυσική Αγωγή